Η ψωρίαση είναι μία από τις πιο συνηθισμένες χρόνιες παθολογίες του δέρματος στον κόσμο και το πρόβλημα της θεραπείας παραμένει επείγον. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι περιπτώσεις 130 ml καταγράφονται στον κόσμο στον κόσμο: και οι είκοσι τέταρτοι κάτοικοι του πλανήτη υποφέρουν από ασθένεια. Κατά κανόνα, η παθολογία έχει ντεμπούτο από 16 έως 20 και 40 έως 60 χρόνια. Στο 65% των ασθενών παρατηρείται σε ήπια μορφή και η επιφάνεια του δέρματος επηρεάζεται εύκολα από πλάκες (έως και 3%). Ο μέσος βαθμός ψωρίασης υποφέρει 25% (έως και 10% της περιοχής του δέρματος) και βαρύ, στην οποία επηρεάζονται περισσότερο από το 10% της επιφάνειας - 8%.
Η ακριβής αιτία της νόσου δεν έχει ακόμη εξεταστεί. Πιστεύεται ότι μια παρασιτική λοίμωξη, μια αλλεργική διάθεση, μια ορμονική ανισορροπία, οι μεταβολικές διαταραχές και η κληρονομιά μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση πλάκες ψωρίασης.
Η τάση ανάπτυξης ψωρίασης στην παιδική ηλικία όταν ένας από τους γονείς είναι άρρωστος είναι 25%. Εάν και οι δύο - η πιθανότητα αυξάνεται σε 50%. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, 4 από τα 100 παιδιά στον κόσμο είναι 4 από αυτά ψωρίαση και περιπτώσεις ασθενειών σε αγόρια, λιγότερο συχνά από το 25%.
Ο κατάλογος των ανεπιθύμητων παραγόντων περιλαμβάνει επίσης μολυσματικές ασθένειες, νευροψυχικές βλάβες και αρνητική επίδραση των χαμηλών θερμοκρασιών.
Ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλών εξωτερικών και εσωτερικών αιτιών, υπάρχει παραβίαση της ροής του αίματος στο χόριο του χερμανιού, από την οποία η αναπαραγωγή των νεαρών και των ανεπαρκών ώριμων επιδερμικών κυττάρων συμβαίνει τόσο γρήγορα ώστε να συσσωρεύεται στην επιφάνεια με κλίμακες αργύρου με τη μορφή πλάκες ή μια πτώση ή πτώση του σχήματος του σχήματος του σχήματος της PLAQUES ή μιας πτώσης.
Η ασθένεια προχωράει με τέτοιο τρόπο ώστε να συγχωνεύονται με την πάροδο του χρόνου και να τις μετατρέπουν σε μεγάλες θέσεις.
Η ψωρίαση διαρκεί όλη τη ζωή και οι περιπτώσεις αυτοπεποίθησης είναι ενιαίες. Οι χρόνοι ύφεσης εναλλάσσονται με υποβάθμιση, η οποία παρατηρείται συχνότερα κατά τη χειμερινή περίοδο του φθινοπώρου. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις αόρισης (όλη την εποχή) και φωτοευαίσθητου (καλοκαιριού) τύπου.
Επίπεδο
Στην παθολογική διαδικασία στην ψωρίαση, αρκετές περιόδους και τα κύματα ακολουθούν παρόμοια πορεία με την αλλαγή των κύκλων επιδείνωσης και ύφεσης. Η διάγνωση της νόσου δεν είναι δύσκολη για έναν ειδικό: έχει ειδικά, συγκεκριμένα συμπτώματα και χαρακτηριστικό τύπο δέρματος σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης της παθολογίας.
Η αρχική φάση
Πρώτον, όταν εμφανίστηκε η ασθένεια, τα εξανθήματα (papules) του μεγέθους δεν εμφανίζονται περισσότερο από μια κεφαλή στυλό. Στην ψωρίαση ομαδοποιούνται στο δέρμα των στροφών των άκρων και δεν προχωρούν και δεν αλλάζουν. Αυτές οι πλάκες που ονομάζονται (εξυπηρέτηση).
Οι κλασικές κλινικές εκδηλώσεις στα αρχικά στάδια σχηματίζουν μια τριάδα ψωρίασης:
- Κερί. Οι παλμοί καλύπτονται με λευκή πλάκα με γκρίζα απόχρωση από πλάκα, χαλαρή και κακώς καθορισμένη. Μπορεί εύκολα να αποξέμονται από μια σπάτουλα. Οι εξωτερικές κλίμακες αποφλοιώσεων είναι παρόμοιες με τις μικρότερες μάρκες αστέρων για την παραγωγή κεριών.
- Ταινία τερματικού. Μια ομαλή, λαμπερή, ζουμερή υπεραιμική επιφάνεια είναι ορατή κάτω από μια χαλαρή επίθεση. Αυτό είναι το τελευταίο στρώμα κυττάρων που μπορεί να πάει.
- Το Bloody Dew είναι το τελευταίο σημάδι της τριάδας. Σχηματίζεται όταν η τερματική μεμβράνη είναι κατεστραμμένη και εκδηλώνεται με τη μορφή συμπυκνωμάτων από μικρές σταγόνες αιμορραγίας που δεν συγχωνεύονται.
Η ψωρίαση είναι μια χρόνια ασθένεια και είναι αδύνατο να ανακάμψει πλήρως από αυτήν. Το κύριο καθήκον της θεραπείας είναι να επιτευχθεί μια επίμονη, μεγαλύτερη ύφεση. Η ανεπαρκής θεραπεία για επιδείνωση παρατηρείται κάθε δύο έως τρεις μήνες. Η θεραπεία στην αρχική φάση της ψωρίασης είναι ήπια και αρχίζει με τη χρήση κεραολυτικών εξωτερικών προϊόντων με τη μορφή αλοιφής και κρέμες που βασίζονται σε σαλικύλ και γαλακτικό οξύ.
Τα φάρμακα απομακρύνουν τα συμπτώματα, καταστέλλουν τον υπερβολικό σχηματισμό κυττάρων, ανακουφίζουν τη φλεγμονή και το ξεφλούδισμα. Η ψωρίαση με την πάροδο του χρόνου γίνεται ανθεκτική στις επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων. Ως εκ τούτου, το πρόγραμμα θεραπείας ελέγχεται μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτή η προσέγγιση αναφέρεται ως περιστροφή - μια περιοδική αλλαγή στις τεχνικές που βρίσκονται σε κύκλο.
Προοδευτικό στάδιο
Το δεύτερο στάδιο της νόσου είναι η πραγματική άκρη της επιδείνωσης.
Η πρώτη ασπίδα - το ξεφλούδισμα είναι μόνο στο κεντρικό τμήμα των παλμών και ένα ροζ χτυπήματος παραμένει κατά μήκος των άκρων. Αυτό είναι ένα σύμπτωμα ανάπτυξης όταν τα ατομικά εξανθήματα αυξάνονται και συγχωνεύονται. Το δεύτερο σημάδι της εξέλιξης γίνεται σύμπτωμα της δερματικής αντίδρασης: 10-14 ημέρες μετά τον τραυματισμό (κάθετο, γρατζουνιές, γρατζουνιές) του δέρματος εμφανίζεται μια νέα τυπική πλάκα. Η προοδευτική ψωρίαση παρέχει ένα άλλο σύμπτωμα που δεν παρατηρείται σε άλλα στάδια - κνησάει με διαφορετική ένταση. Η θεραπεία του προοδευτικού σταδίου της ψωρίασης λαμβάνει χώρα σε νοσοκομείο και περιλαμβάνει:
- Φαρμακευτική φαρμακευτική αγωγή: αντιισταμινικά, μη -υστοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ανοσοπροσδιορισμό, βιταμίνες.
- Φυσιοθεραπεία: PUVA, UFO, Εφαρμογή με παραφίνη, σουλφίδιο και ραδονικά λουτρά.
Η θεραπεία με θέρετρο σανατόριο συνιστάται μετά από ασθενείς. Ειδικότερα, οι σοβαρές περιπτώσεις είναι συνταγογραφούμενες κορτικοστεροειδείς και κυτταροστατικά δραστικά συστατικά. Η ψωρίαση επηρεάζει τις πλάκες των νυχιών. Γίνονται εύθραυστα, βαρετά και ανεβαίνουν πάνω από το κρεβάτι. Συνήθως, αυτή η κατάσταση με ασθένεια εμφανίζεται επίσης από μικρές βλάβες.
Ακίνητο στάδιο
Μετά την πρόοδο, δημιουργείται η επούλωση των papules γύρω από το τέλος της τέταρτης εβδομάδας. Ξεκινά από το κέντρο έως την περιφέρεια και οι πλάκες αποκτούν ένα χαρακτηριστικό σχήμα δακτυλίου. Το χρώμα τους γίνεται λιγότερο έντονο, δεν εμφανίζονται νέοι σχηματισμοί. Το σταθερό επίπεδο της ψωρίασης δεν λύνει καμία ειδική καταγγελία. Ο ασθενής δεν είναι οδυνηρός, δεν υπάρχει κνησμός. Το θεραπευτικό πρόγραμμα παραμένει το ίδιο. Μπορεί να υπάρχουν μόνο μικρές προσαρμογές που επιδιώκουν έναν στόχο: να δοθεί η ευκαιρία να εισέλθουν στην τελευταία φάση και να μην μετατραπούν σε προοδευτική φάση της ψωρίασης.
Ξεθωριασμός της σκηνής
Μετά από μια σύνθετη και εντατική φροντίδα, η ύφεση συμβαίνει και η ασθένεια περιλαμβάνεται στην κρυμμένη φάση. Στην τελευταία φάση, η αποφλοίωση της ψωρίασης εξαφανίζεται, οι πλάκες αποκτούν ένα χλωμό χρώμα. Σταδιακά διαλύονται και συγχωνεύονται με το δέρμα. Μια εξαίρεση - οι πατέρες "που έχουν ονομαστεί" κατεψυγμένοι "παραμένουν στους αγκώνες, τα γόνατα, το στομάχι και τους γλουτούς. Η περίοδος ύφεσης είναι ατομική και μπορεί να διαρκέσει τρεις μήνες έως αρκετά χρόνια. Ένας ασθενής με ψωρίαση πρέπει να παρακολουθεί και στο πρώτο σημάδι της σύσφιξης για να δει έναν γιατρό και να υποβληθεί σε θεραπεία. Παρά τη χρόνια ασθένεια που προκύπτει για υποτροπές, η ψωρίαση καθιστά δυνατή τη ζωή μια συνηθισμένη και πλούσια ζωή.